Dat je je niet altijd vast moet pinnen op dat ene vogeltje waar je naar op zoek bent, bewijst deze foto wel weer.
Ik loop al een uurtje rond de twee plasjes en heb al diverse keren een blauwborstje gezien en gefotografeert.
Sterker nog, ik heb het geluk gehad om hem zingend te kunnen filmen, dus ondanks dat het nog steeds redelijk vroeg is, is mijn dag al goed.
In de stukjes riet zitten meerdere soorten vogeltjes, net als in de bomen op het dijkje dat er langs loopt.
De hele tijd hoor ik de tjiftjafs en winterkoninkjes met elkaar concurreren om het mooist en het hartst geluid te produceren.
Omdat ze echter in de bomen zitten, waar de zon achter op komt en ik dus veel tegebnlicht heb, besluit ik om mijn ogen te sluiten voor deze vogels en enkel mijn oren open te houden en te genieten van de geluiden.
Met tegenlicht vastleggen gaat hem nu toch niet worden, zeker niet wanneer ze bovenin de bomen blijven zitten.
Een enkele keer komen ze wat lager, maar voorbij fietsende jongeren en wandelaars (met en zonder hond) zorgen er voor dat dit van zeer korte duur is en ze weer teruggaan naar veilige hoogtes.

Ik heb sinds kort een appje op mijn telefoon, genaamd Merlin Bird, waarmee ik de vogelgeluiden om me heen kan identificeren.
Langzaam ga ik zelf ook wat geluiden herkennen, maar meer dan eens pak ik de app er bij om het geluid op te nemen en te ontdekken wat er allemaal om me heen zit.
Het geluid van de blauwborst herken ik inmiddels, net zoals dat van de rietgors.
De zang van deze twee vogeltjes vliegt me letterlijk de hele tijd om de oren tijdens mijn wandeling langs het riet.
Ik sta rustig (met een enorme hartslag, dat dan weer wel) de blauwborst te fotograferen, wanneer ik wordt afgeleid door het gezang van een rietgors, wel heel dichtbij.
En hoewel de blauwborst een veel interessanter vogeltje is, met zijn mooie kleuren en schitterende zang, ben ik een liefhebber van alle soorten vogels en kijk ik voorzichtig om me heen, of de rietgors op een goed plekje zit of niet.
Ja hoor, op nog geen twee meter afstand, halverwege het riet, zit het luidkeels te zingen.
Deze keer zonder dat er van alles voor staat, want tussen mij en de rietgors zit precies een open stukje land, waar het riet is platgewaaid of platgewalst, wie zal het zeggen.
Ik ben er echter blij mee, draai heel rustig mijn camera de juiste kant op en weet de rietgors schitterend vast te leggen, waarbij het riet waar hij zit net mooi beschenen wordt door de opkomende zon.
Op de achterkant, het riet aan de overkant van het water, staat volop de zon te schijnen, wat het een mooie sfeer geeft in zijn geheel.

Zo zie je maar weer, al is hetgeen wat je op de foto wilt zetten, nog zo mooi, je moet ook je oren en ogen goed openhouden voor het andere moois om je heen.
Anders had ik deze toch maar mooi gemist.